Nu is buren wel een ruim begrip want deze mensen wonen ongeveer 1 1/2 kilometer bij ons vandaan maar toch zijn het onze naaste buren
De week ervoor kwam Jørgen (zo heet de buurman) al een bloemetje brengen.
Daarbij vroeg hij of we het leuk vonden om een keer een kopje koffie te komen drinken. Het leek ons erg gezellig dus was Lynette even langsgegaan om een afspraak te maken met zijn vrouw (Bertha). En zo kwam het dat we maandagmiddag met z'n vieren op bezoek gingen bij Jørgen en Bertha.
Het kopje koffie hebben we zeker gedronken, maar pas nadat we uitgebreid hadden gegeten.
Bertha had heerlijke lasanga gemaakt met sla en stokbrood.
En daarna kwam het dessert met heerlijke cake en wel 6 verschillenden soorten koekjes.
Alles werd uitgebreid op tafel geserveerd en je mocht pakken zoveel als je lustte.
Dus niets geen koektrommeltje op tafel waaruit iedereen één koekje mag pakken, en daarna snel het trommeltje weer dicht.
Nee ,hier in Noorwegen gaat het iets anders.
Bas en Sacha hebben dankbaar gebruik gemaakt van deze gelegenheid.
En bij het afscheid kregen ze ook nog een koektrommeltje mee met de overgebleven koekjes.
Op school gaat het steeds beter met de Noorse taal.
Inmiddels is de klas uitgebreid met 2 Poolse dames.
Verder zijn er nog medestudenten bijgekomen uit Congo , Brazilië, Servië en Irak.
Dat we met veel culturen zijn zie je op verschillende plaatsen.
Zo kwam ik op het toilet het volgende plaatje tegen.
Het is wel inspirerend om te zien hoe iedereen zijn best doet, ongeacht waar men vandaan komt.
Het zijn over het algemeen jonge mensen.
Hopelijk gaat iedereen aan het eind van de curcus een baan vinden, zodat ze een goede toekomst tegemoet gaan in ook hun nieuwe land.
Vandaag kreeg ik een leuk stukje opgestuurd wat in een Nederlandse krant had gestaan.
Wat blijkt: we zijn binnen ruim 3 maanden 4 voudig Noors miljonair.
Je kan het slechter treffen.
Nu we toch miljonair zijn meteen de kronen maar laten rollen.
Zaterdag hebben we voor ons alle vier een ski uitrusting gekocht. Voor Lynette, Bas en mijzelf voor langrenn (het langlaufen). En voor Sacha en ook nog voor Bas een uitrusting voor alpineskieën. Omdat we in totaal 5 paar latten, 5 paar skischoenen, en 2 paar skistokken hadden gekocht moesten we voor het vervoer daarvan ook een skibox aanschaffen. Kortom we hebben de Noorse economie flink gespekt.
Nu nog sneeuw.
De vooruitzichten zijn gunstig, dus ik denk dat we volgende week de spullen kunnen uitproberen.
Dat zou wel leuk zijn want dan zijn mijn moeder Elly met Fokke bij ons te gast.
Ze komen gezellig voor 5 dagen, toppie.
Maandag kwam er van de makelaar goed nieuws.
Ons huis in Nederland is verkocht!
De aspirant koper moet nog wel zijn financiering rond krijgen, maar dat ziet er gunstig uit.
Als alles goed gaat is de overdracht voor 01-04-2014.
Terug naar ons leven hier.
Het is begin van de week stevig gaan sneeuwen, en het is nu ook kouder geworden.
Overdag is het ongeveer -8 en 's nachts iets kouder ongeveer -10.
Als het zo nog even doorgaat kunnen we het weekend skieën, dan zou er 60 cm moeten liggen.
Zoals al vaker op ons blog hebben we ook deze keer weer een nieuw woord.
Dit keer is het heis.
Als we hier omhoog willen gebruiken we een heis oftewel de lift.
Vannacht en ook overdag heeft het stevig doorgesneeuwd.
Om 6.00 was John de weg al sneeuwvrij aan het maken zodat Lynette op tijd naar haar werk kon en ik naar school.
Lynette onderweg naar een patiënt in haar bedrijfsauto
Onderweg naar school was het een drukke bedoening van sneeuwschuivers die de wegen weer begaanbaar probeerden te maken.
Maar het is hier Noorwegen, dus het dagelijks leven gaat gewoon door, ondanks dat er ongeveer in een dag een halve meter sneeuw is gevallen.
Terug naar huis ging het voorspoedig, tot ik onze privèweg opging.
Dit is de weg die John 's morgens nog sneeuwvrij had gemaakt.
En deze is ongeveer 1 kilometer lang.
Op de helft kwam ik vast te zitten, dus de auto maar laten staan en lopend naar huis.
De weg was geheel versperd dus kort na mij kwam de auto van Lynette achter die van mij te staan gevolgd door de bedrijfsbus van John en als laatste de auto van Nanna.
Kortom een file op Flaten in Vegårshei.
John meteen weer op de sneeuwschuiver geklommen en de weg weer schoongemaakt .
En zo reden we in een treintje richting onze huizen.
Morgen ga ik mijn moeder en Fokke ophalen van Sandefjord en nu maar hopen dat ik daar aankom.
Even een pad maken naar de voordeur
