Een gewone week in Vegårshei

Vanochtend zijn de winterbanden met spikes gemonteerd alleen is de sneeuw weer verdwenen.

Dat schijnt geen probleem te zijn.

Sterker nog, vanaf 1 November moeten alle auto's op winterbanden rijden sneeuw of geen sneeuw.

Het rijden op spikes valt mij 100% mee, en ook het geluid valt niet tegen.

Dinsdagavond zijn we naar Tvedestrand geweest. 

Hier was op de videregående skole een open avond.

Het gebouw leek zo wel uit een film of boek te komen. 

Het is een oud maar wel mooi gebouw.
Sacha weet nog niet zo goed welke richting ze zal kiezen.

Maar het is goed om ons te oriënteren . 

Vanavond moest Bas met zijn voetbalteam de laatste wedstrijd spelen.

Ze mochten deze wedstrijd niet verliezen. 

Winst of een gelijk spel was voldoende om de beker te winnen.

Het was een toernooi over 10 wedstrijden, die een groot deel van de zomer heeft geduurd.

Tot 5 minuten voor tijd stonden ze achter tot de gelijkmaker werd gemaakt en Vegårshei G14 de beker mee kon nemen.

    Vegårshei G14 gratulerer

Vrijdagavond waren we uitgenodigd door Nanna en John om zelfgemaakte appeltaart met ijs te komen eten. 

Het was er koselig {gezellig}.

De gehele avond Noors gesproken en dat ging ons goed af. 

Ook Sacha en Bas babbelden lekker mee.

Top hė !!!

De appeltaart was kjempegodt {heerlijk/heel goed} en was gemaakt van eigen appels, evenals de appelsap.

Zaterdag zijn we richting Kristiansand gereden.

Vlak voor Kristiansand is het grootste winkelcentrum van Noorwegen.

Het heet Sørlandssenteret en heeft meer dan 160 winkels. 

We hebben daar flink inkopen gedaan. 

De dames hadden vooral oog voor kleding en schoenen. 

Bas en ik waren daarin tegen meer geïnteresseerd in wapens en skispullen.

Met tassen vol kleding, skihelmen en laarzen gingen we huiswaarts.

  Mannen speelgoed

De buit van Sacha

In de avond had Bas zijn zoveelste verjaardagsfeestje en na afloop is hij nog naar de Vegårsheihallen gegaan voor de weekelijkse jongeren bijeenkomst.

Lekker chillen {slappe av} met zijn vrienden

Vannacht gaat de klok een uur terug dus wordt het hier ook wat vroeger donker.

Bezoek uit Nederland

Ik begin al een beetje een Noor te worden.
Na eerst een eland omgelegd te hebben waren nu twee bomen de pineut.
John had afgelopen week gezegd dat als we meer wild wilden zien we best een paar bomen mochten kappen aan de zijkant van het huis.
Daar heb ik me dan ook op gestort en zo hebben we ook weer open haardhout.

    Nu is het wild beter te zien.

In de avond zijn we naar Grimstad  gereden voor een open avond van een school waar Sacha volgend jaar misschien naar toe wil.
Het is een school waar o.a. dans, drama en muziek wordt gegeven, en dat is waar Sacha graag in door wil gaan.
We hebben een goede indruk gekregen alleen de reisafstand is ruim 3 uur per dag en dat gaat waarschijnlijk op den duur opbreken.

En op kamers, daar is ze nog even te jong voor.
Daarom gaan we volgende week naar Tvedestrand naar een andere school die een stuk dichterbij is.

Na het werk zijn Lynette en ik  nog even een boswandeling gaan maken.
We zijn anderhalf uur on tur geweest  op "ons" eigen terrein.

Met een heerlijk zonnetje en prachtige herfstkleuren was het weer genieten.

We hebben bezoek uit Nederland.

Vrijdag zijn Marcel en Daphne aangekomen in Noorwegen om van een lang weekend te genieten.

Ik heb ze opgehaald van het vliegveld van Sandefjord.

Ze hadden een grote koffer mee vol met Nederlandse kaas, ontbijtkoek, bier, rode wijn en andere lekkere producten.

Het leek wel Sinterklaas.

Bas kwam later op de avond thuis want die had een feestje van een meisje uit zijn klas.

De grote koffer!

Sinterklaas?

Bas heeft zijn eigen geweer gekocht en moest natuurlijk oefenen.

Er werden lege blikjes en flessen in het bos neergezet en als een echte sluipschutter werd er vanuit diverse posities geschoten.

Marcel en ik hadden een vuurkorf aangestoken en onder het genot van een biertje hebben we het tafereel aanschouwd.

Verder hebben we lekker gewandeld en 's avonds weer zitten kletsen en het huis versierd.

Vandaag is het 20 Oktober 2013.

De verjaardag van Sacha.

Ze is 15 jaar geworden en vannacht al uitgebreid gefeliciteerd door haar Noorse vriendinnen.

Ze had weer een feestje bij een van hun thuis, en na 00.00 uur is er voor haar een Noors verjaardagsliedje gezongen.

Toen we vanochtend wakker werden en uit het raam keken werden we getrakteerd op de eerste sneeuw!

Dit was de eerste maar waarschijnlijk niet de laatste verjaardag in de sneeuw.

Nadat we wat rond hadden gereden om Marcel en Daphne nog iets van de omgeving te laten zien hebben Sacha en Lynette wafels gebakken met ons nieuwe wafelijzer.

Het was even uitzoeken hoe het moest maar daarna was het resultaat heerlijk.

Marcel en Daphne zijn weer terug naar Nederland, en we hebben een zeer gezellig weekend gehad!

Hier is het gewone dagelijks leven weer begonnen.

Kinderen naar school en de sportverenigingen.

Lynette naar het werk en ik aan het klussen.

Dat ik dat nog een keer zou schrijven (klussen!!)

Morgen gaat de auto naar de garage om de winterbanden te laten monteren.

Het is nu tijd, aangezien er grote kans is dat er nog meer sneeuw gaat komen. Dus geen risico nemen.

Zal wel even vreemd zijn, rijden op spikes.

De eerste maand

Afgelopen week zijn Sacha en Bas weer naar school gegaan na een weekje vakantie.
Op school krijgen ze nu vijf uur per week extra Noorse les.
Ze gaan goed vooruit maar dat komt ook door hun positieve inzet.
Sacha is begonnen met voetbal en ze heeft er veel plezier in, waarschijnlijk gaat ze er wel mee door.

Lynette is nu zelf op pad, en ook die begint haar draai te vinden.
Ik ben wel trots op haar want 's avonds in het donker de weg vinden is nog een hele toer.
Maar ook dat gaat haar prima af net zo als haar Noors.
Ze krijgt dagelijks complimentjes.

Ik ben zelf bij de NAV geweest om te informeren waar ik een dagelijkse curcus Noors kan volgen.
Dat zal niet in Vegårshei zijn want daar zijn niet genoeg leerlingen.
Via de rector van de school zijn we nu aan het kijken of ik in Risør terecht kan.
En anders gaan we op zoek naar iemand die privéles kan geven.
Als ik het Noors beter onder de knie heb kan ik gaan uitkijken naar een praksisplass.
Dat is dan een mooie mogelijkheid om te reïntegreren.

Verder hebben we bezoek gehad van een andere cursist van de Noorse les uit Nederland.
Sven, zo heet hij, gaat zich waarschijnlijk in de fjellregionen vestigen.
Hij is nog op zoek naar werk maar dat zal hem ongetwijfeld lukken.
Succes Sven.

De herfst is nu echt begonnen en dat levert prachtige plaatjes op.
We gaan er daarom veel op uit om hiervan te genieten.
Soms lekker lopen of met de fiets.
Ik heb inmiddels een nieuwe mountainbike waarmee ik heerlijk door de bossen kan crossen.
Lynette wil nog even wachten tot na de winter om een mountainbike aan te schaffen.

Vandaag zijn we precies een maand Noorse inwoners, en we kunnen terugkijken op een geweldige eerste maand.

Alles hebben we zelf geregeld, we hebben een geweldig huis, een registratiebewijs, een fødselnummer, zijn voor ziektekosten verzekerd, rijden in een Noorse auto, zijn in het bezit van vijf  Noorse telefoonnummers, hebben sinds vrijdag internet in ons huis, krijgen kinderbijslag , kinderen zitten op een Noorse school en op voetballen, we hebben beiden een Noorse bankrekening maar bovenal zijn we alle vier erg gelukkig dat we deze stap hebben genomen.
Wat betreft het huis daar zijn we geweldig bij geholpen door Chantal.

Volgende week is Sacha jarig, en vrijdag komen Marcel en Daphne voor een lang weekend.
We kijken er erg naar uit en hopen op mooi weer.
Leuk dat we nu al bezoek uit Nederland krijgen.

De Jacht

Eerder dan verwacht zijn Bas en ik toch mee geweest op de jacht.

Gisteren kwam John naar ons toe om te vragen of we mee wilden op de jacht van zondag. 

Nu dat hoefde hij geen twee keer te vragen. 

Dus stonden we 's morgens om 7.45 klaar voor onze eerste ervaring met het jagen op elanden.

Bij de ontmoetingsplaats stonden zo'n 30 mannen en enkele vrouwen en kinderen te wachten. 

De mannen moesten eerst nummertjes trekken die bepaalden of je drijver of jager was en welke positie je diende in te nemen. 

De drijvers bestaan uit vrouwen, kinderen en sommige mannen die op lijn het wild dmv geluid richting de jagers drijven.

Nadat we onze positie hadden ingenomen {John, Bas en ik} kregen we via de radio door dat er elanden waren gezien en dat die onze richting op kwamen. 

Omdat er zo'n 10 jagers op diverse posities zaten waren wij de gelukkigen die waarschijnlijk elanden zouden gaan zien. 

Dat er niet op alles wat beweegt geschoten wordt bleek nog geen half uur later. 

We hoorden in het bos elanden aankomen en niet veel later liep een moeder met jong op nog geen tien meter voor ons langs. 

John, die met zijn geweer in de aanslag zat, liet het meteen zakken en we konden dit prachtige plaatje rustig aanschouwen. 

Nog geen 20 minuten later hoorden we weer geritsel in het bos. 

Nu was het een mannetje van, zo later bleek, 2 jaar oud. 

Op dat moment ging het geweer van John wel af. 

Met 3 gerichte schoten werd het dier geveld.

En was onmiddellijk dood.

Even later kwamen alle mannen, vrouwen en kinderen naar ons toe en werd het dier ter plaatse gevild. Later op de dag werd hij ontdaan  van zijn vacht en klaar gemaakt om in het slachthuis in porties te worden gedeeld. 

Die later worden verdeeld onder de aanwezigen.

Na deze ervaring gingen we met de groep bij een kampvuur worstjes grillen en koffie drinken. 

Dat wij enorm veel geluk hadden gehad bleek wel want de laatste keer dat John een eland had geschoten was zo'n 3 jaar geleden. 

En in het jachtseizoen worden er hooguit 2 à 3 afgeschoten. 

Het is dus niet zo dat er maar op afgeknald wordt.

Je kan je gedachten hebben over het jagen. 

Ik kan alleen maar zeggen dat deze mannen met zeer veel respect omgaan met de dieren en de natuur.

Werken en jagen

Lynette heeft haar eerste werkdag achter de rug en ze was erg enthousiast.

's Morgens kijkt ze welke patiënten die dag bezocht dienen te worden, en daarna gaat ze met de Fiat Panda 4X4 van het werk op pad.

Deze week is dat nog samen met een collega maar vanaf volgende week zal ze waarschijnlijk alleen de weg moeten vinden.

Dat is tevens ook de grootste uitdaging, want straatnamen hebben we hier niet.

Het gaat meestal als volgt: bij de kruising ga je rechts/links het zandpad op, en dan is het een wit huis met een rode schuur.

Ook de afstanden zijn even wennen de gemeente Vegårshei is wat inwonersaantal niet groot {nog geen 2000} maar daarentegen de oppervlakte is dat wel.

Er zijn patiënten die op meer dan 30 minuten rijden wonen.

Gisteravond had Sacha een gezellige bijeenkomst met meiden van haar klas.

Bij Karine thuis hebben ze film gekeken en onder het genot van ijs en fruitsalade lekker zitten kletsen.

Na 00.30 uur heb ik haar weer opgehaald. Ze was erg enthousiast.

Wat doen de kids het goed hè!!

We zijn ook erg trots op ze!

Vandaag was weer een dagje van kilometers maken.

Vanochtend samen met Sacha naar Arendal geweest om een telefoon aan te schaffen, en boodschappen te doen.

Bij thuiskomst Lynette naar het werk gebracht want die had een avonddienst.

Diezelfde middag Bas naar voetballen gebracht want hij had een uitwedstrijd.

En later op de avond Lynette weer opgehaald van het werk.

Taxibedrijf Vegårshei zou jaloers kunnen worden van alle ritjes die ik op een dag maak.

Misschien is taxichauffeur wel mijn nieuwe roeping.

  

Gisteren had Bas een geweldige dag.

Eerst had hij gevoetbald met Philip. 

Daarna heeft hij de gehele middag geschoten, samen met zijn vriendje Stian.

En 's avonds had hij nog een verjaardagsfeestje van 3 kinderen uit zijn klas. Het is hier gebruikelijk om op je verjaardagsfeestje de gehele klas uit te nodigen. Dus er zullen nog vele feestjes volgen.

Waar in Nederland dierendag net achter de rug is, is in Noorwegen de jacht begonnen. Dat betekend oppassen als je in het bos loopt. Het schijnt dat bijna alle mannen van Vegårshei aan de jacht meedoen. Ik hoop dat ik volgend jaar ook van de partij ben. Bas en ik gaan daarom zo snel als mogelijk ons schietbrevet halen. Jongens mogen vanaf 16 jaar onder begeleiding mee op de jacht. 

En vanaf 18 jaar mogen ze zelfstandig jagen.

Dat het leeft {leuke woordspeling} onder de bevolking werd al duidelijk toen we 's morgens jagers over "ons " terrein zagen lopen en overal langs de weg auto's stonden gepakeerd.