Na 8 weken wachten konden we Floyd, onze hond ophalen.
Het was voor Sacha en Bas nog een lange dag want voor we naar Arendal konden vertrekken moest Lynette eerst nog werken.
Maar om half drie was ze klaar en gingen we er op aan.
Het was een bijzondere ervaring toen we wegreden met Floyd in een mandje op de achterbank tussen Sacha en Bas in.
Wie had dat een jaar geleden gedacht, wij met een hond.
We hadden in Nederland geen enkel dier, zelfs geen goudvis.
De eerste nacht heeft hij bij Sacha op de kamer geslapen.
Alhoewel er van slapen niet veel terecht was gekomen.
De tweede dag was hij al aardig op zijn gemak en sprong vrolijk in het rond.
De meeste behoeftes doet hij al buiten op het pad, omdat hij het gras nog een beetje eng vindt.
Daar moeten we nog aan werken.
De afgelopen twee nachten heeft hij in zijn bench geslapen, terwijl ik er naast op de bank lag.
Vanaf vanavond gaan we het proberen zonder dat er iemand in de buurt is.
Dit is hem dan: Floyd
Naast dat ik 3x per week naar school ga heb ik nu ook 1x per week een vrijwilligersbaantje.
Ik had aangegeven graag iets voor de gemeente te willen doen, en daarop had ik een afspraak met het hoofd van de gemeentewerken.
Ik heb nu een zogeheten praksisplass.
Dat betekent dat ik vrijwilligerswerk doe met een Noorse collega zodat ik tevens de gehele dag mijn Noors in de praktijk kan brengen.
En zodoende werk ik nu op de begraafplaats van Vegårshei, en doe daar het onderhoud en kleine reparaties.
Lekker de gehele dag buiten en dankbaar werk.
Ik heb een fijne collega en spreek tevens de bezoekers.
Vrijdagavond was het voetbalavond. Zowel Sacha als Bas hadden een wedstrijd.
Lynette en ik zijn gaan kijken en hadden Floyd natuurlijk mee.
Aan aandacht geen gebrek zodat we weinig van de wedstrijden hebben gezien.
We zijn nu een paar dagen verder en het gaat goed met Floyd.
Hij slaapt al beter door en is erg blij als hij een van ons ziet.
Gisteren hadden we een dag van bezoek.
Eerst kwam er een familie met twee jongens uit Nederland die, als alles goed gaat, in augustus dit jaar ook naar Vegårshei emigreren.
Heel attent hadden ze drop en ontbijtkoek uit Nederland voor ons meegebracht.
Floyd waren ze ook niet vergeten wat die kreeg lekkere kluifjes.
En daarna kwam Signe, een Noorse collega van Lynette samen met haar man gezellig even op de koffie.
We hebben lekker zitten kletsen en Egil (de man van) heeft even naar het internet gekeken want dat is momenteel erg slecht.
Vanavond kregen we weer bezoek. Ditmaal was het onze andere buurvrouw die ongeveer 1 kilometer verderop woont.
Lynette had haar laatst gesproken en toen gaf ze al aan dat ze veel openhaardhout had vanwege het kappen van een deel van haar bos, en of wij dat wilden hebben.
Daar hebben we geen nee tegen gezegd dus eerdaags moet ik dat gaan ophalen.
Tevens werden we door haar uitgenodigd om een keer eland te komen eten.
Ook dat hebben we niet afgeslagen.
En zo raken we steeds meer geïntegreerd.
In Noorwegen is bevrijdingsdag op 8 mei. Niet dat het groots wordt gevierd maar er wordt wel bij stilgestaan en gevlagd.
Ook op school ging deze dag niet zomaar voorbij. We werden vereerd met een bezoek van de burgemeester (ordfører) van Risør.
Iedereen moest naar de kantine komen en de beste man werd aangekondigd zoals Sinterklaas bij een kleuterschool.
Na een toespraak van nog geen vijf minuten was de vogel al weer gevlogen, zonder dat er pepernoten waren gestrooid of pakjes waren achtergelaten.
Gelukkig had ik nog wel een foto kunnen nemen, zodat ik thuis nog even van dit moment heb kunnen nagenieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten