Kerst en oudjaar

Het is eerste kerstdag 2014.

We hebben sneeuw, de zon schijnt volop en het is -8 graden.

Jammer genoeg is er nog niet genoeg sneeuw gevallen om te skiën, maar dat zal niet zo lang meer duren.

Daarom een wandeling gemaakt in het bos.

Tradities zijn er om in ere te worden gehouden dus in de kranten staat de foto van het Noorse koningshuis.

                                        ( Foto : tvedestrandsposten.no)

Kerstavond { juleaften } is voor de Noren de belangrijkste avond van het kerstfeest.

Ze geven elkaar dan cadeautjes en eten meestal ribbe met rode kool, spruitjes of zuurkool.

Ook wij werden niet vergeten, want op lile juleaften kwamen Nanna en Filip ook voor ons cadeautjes brengen.

En in onze brievenbus zaten gaven van Jørgen en Berta en Turid.

Heerlijk zulke buren.

Lynette heeft kerstavond een dienst overgenomen van een collega, die hier natuurlijk erg blij mee was.

Omdat wij geen Sinterklaas meer vieren, geven we nu met kerst elkaar kleine cadeautjes.

Zo kregen Lynette en ik een bordje met daarop de tekst: Hier wonen vermoeiende ouders en gelukkige kinderen.

2e kerstdag zijn we met Nanna en John på tur geweest.

Heerlijk door het bos gewandeld en over het ijs terug naar huis.

Onderweg kwamen we nog sporen van een mår tegen.

                                                         Mår

Het was een prachtige dag ondanks dat de thermometer -18 graden aangaf.

's Avonds hebben ook wij de traditionele ribbe gegeten, en later de film Frozen gekeken.

Deze  Disneytekenfilm speelt zich af in Arendal wat hier nog geen 40 km vandaag is.

Twee hoofdrolspelers in de film heten Sven en Olaf

Sven is een rendier en Olaf een sneeuwpop ( mijn broer heet Sven).

Grappig toch?

De eerste serieuze sneeuw is gevallen. 

Verse sneeuw levert ook weer prachtige plaatjes op, zoals onderstaande toto genomen tijdens het uitlaten van Floyd.

Vandaag hebben John en ik samen de gapahuk afgebroken en verbrand.

Deze gapahuk heeft ongeveer 10 jaar dienst gedaan als verzamelplaats/rustplaats voor de jagers maar ook voor de mensen die på tur waren.

Je kon er gezellig zitten, koffie maken of worstjes grillen.

Maar omdat de stabiliteit niet meer betrouwbaar was, vooral niet als er veel sneeuw op bleef liggen,moest hij worden gesloopt.

Of er een nieuwe komt is maar de vraag.

    Voorbeeld van een gapahuk van "onze heb ik helaas geen foto maar hij leek er wel op.

Op hetzefde moment dat wij druk waren met de gapahuk zijn Lynette, Bas, Filip en Nanna gaan langlaufen op het meer voor ons huis.

Ze hadden een kampvuur gemaakt en boven het vuur worstjes gegrild.

De volgende dag zelf ook de skies ondergebonden en samen met Bas en Floyd genoten van de sneeuw en het heerlijke weer.

Oudejaarsdag waren we voor de avond uitgenodigd bij John en Nanna en er kwamen nog meer vrienden. We hebben het erg gezellig gehad. We kunnen nu praten met iedereen en verstaan toch wel bijna alles. 

Sacha en Bas zijn naar een feest in het dorp geweest wat tot 02.00 duurde.

Met 50 tieners waren ze samen en ze hebben genoten.

We hadden het niet beter kunnen treffen met de plek waar we nu wonen en met John en Nanna, onze buren.

En zo is ook dit jaar is weer omgevlogen.

Op naar 2015.

       

                                Vuurwerk boven de skihelling van Vegårshei

         

Julebord

De voorbereiding op de kerstdagen is inmiddels in volle gang.

Lynette heeft de eerste julebord al gehad, en ook bij mij op school is er uitgebreid aandacht aan besteed.

De laatste vrijdag voor het examen was de klas prachtig versierd met traditionele kerstvoorwerpen en gerechten.

Volgende week ga ik samen met Lynette op voor het examen Norsk niveau A2-B1.

Lynette doet ook examen, omdat ze graag wil weten welk niveau ze nu beheerst, en dat een diploma misschien ooit van pas kan komen.

Sacha heeft momenteel ook tentamens, en dat ze het goed doet bleek wel toen ze haar cijfer voor Noors kreeg te horen.

Onze dochter had na ruim een jaar woonachtig te zijn in Noorwegen een........8.5.

Geweldig toch!!!!

En o ja, ze krijgt geen aangepast tentamen, maar dezelfde stof als de andere kinderen in de klas.

De lichtjes van de kerstboom in het dorp worden traditioneel gezamenlijk met de bewoners ontstoken.

Dit gaat gepaard met een groot vuurwerk en een kleine kerstmarkt.

Door dit alles komen ook wij al snel in de kerststemming. Dus binnenkort het bos maar weer in om een dennenboom te kappen.

Verleden jaar is tijdens de jacht in het bos een hond aangevallen door een wolf.

De jager,en tevens eigenaar van de hond, heeft toen de wolf dood geschoten.

Nu een jaar later is de wolf opgezet, en staat in het skicentrum.

De eerste kerstboom is uit het bos gehaald en staat nu voor ons huis, waar net de eerste sneeuw is gevallen.

Sacha en Bas hebben hun kerstbal van school gehad.

Ook dit jaar zagen ze er weer prachtig uit, het blijft een leuke traditie.

De tiende klas organiseert het feest waar de achtste en negende  klas voor zijn uitgenodigd.

De dames komen in een galajurk en de heren in pak.

Ook Lynette had haar 2e julebord, ditmaal van de gemeente.

Op deze avond is iedereen welkom die voor de gemeente werkt.

Het hele spul kwam om 01.30 weer thuis, na een zeer geslaagde avond.

 

                          De dames uit Sacha's klas

 

                           De klas van Bas

Sportieve prestaties

Bas heeft meegedaan aan een wedstrijd oriëntering in Arendal.

In de stromende regen is hij op een 2e plaats geëindigd.

Het regent hier überhaupt de laatste weken erg veel.

Als dat allemaal sneeuw was geweest konden we nu zeker al skiën.

De winter komt eraan, dus vroeg John of ik tractor wilde leren rijden zodat ik binnenkort kan brøyte.

Hij had net een nieuwe tractor gekocht.

Nadat we eerst een rondje samen had gereden mocht ik de rest van de middag alleen oefenen.

Erg leuk speelgoed. 

Dus nu mag van mij de sneeuw wel komen, zodat ik sneeuw kan ruimen (brøyte).

Lynette:

Ik vond spinning in Nederland altijd al erg leuk en gelukkig heb ik dat hier in Vegårshei ook.

Het is hier wat beperkter met 12 fietsen maar dat maakt niets uit.

Onze instructeur Anne is een erg actief persoon en organiseert graag iets.

Zo opperde ze het idee om eens 24 uur te gaan fietsen. Ja, echt 24 uur!

Je bent eigenlijk gek om je hier voor op te geven, maar toch heeft onderstaande groep dat gedaan!

En er is een wachtlijst.

Het is uiteraard niet 24 uur spinnen maar de benen blijven wel in beweging.

Om een doel te hebben om te fietsen hebben we er een goed doel aan verbonden en dat wordt Kreftforeningen ( kankerbestrijding ).

Anne heeft al een aantal sponsors die, per uur dat we fietsen, een bedrag doneren.

En we hopen natuurlijk dat we worden aangemoedigd door heel veel mensen, die dan ook iets kunnen doneren.

In het weekend van 10 en 11 januari gaat het gebeuren dus vanaf nu gaan we extra trainen. 

We hebben er allen nog geen idee van hoe we dit gaan volhouden maar een uitdaging is het wel!

Wordt vervolgd.

Dat de school er niet alleen is om te leren heeft Bas gemerkt.

Van vrijdag op zaterdag heeft hij er ook met zijn klas geslapen.

Tenminste, dat was de bedoeling. Na eerst te hebben gegeten zijn ze allerlei spelletjes gaan doen om vervolgens te gaan gamen.

De volgende ochtend om 10.00 hebben we hem opgehaald en zijn naar Kristiansand gegaan.

In de auto heeft hij de hele rit geslapen, want dat was er de nacht ervoor niet van gekomen.

Sacha had een vriendin meegenomen om alvast de eerste kerstinkopen te doen in Kristiansand.

Sacha heeft kaartjes besteld voor One Direction die in de zomer van 2015 een concert geven in Oslo.

Ze gaat samen met Nina, haar vriendin.

Nog maar even kijken hoe we dat gaan doen met de overnachting aangezien er na 23.00 uur geen treinen meer rijden richting  Vegårshei en het met de auto 3 uur rijden is naar Oslo.

Op dit moment is het een puinhoop in ons huis.

We hebben een nieuwe keuken gekocht, dus de oude moest eruit gesloopt.

De hele keukeninhoud staat weer in de verhuisdozen.

En dat was nog niet zolang geleden.

John gaat hem samen met zijn broer plaatsen.

Straks zijn we weer van alle gemakken voorzien.

                                                     De oude keuken

                       De nieuwe keuken in aanbouw

De tentamenperiode op de school van Sacha en Bas is aangebroken en we zijn erg benieuwd hoe het hun vergaat.

Ik geef het je te doen in een vreemde taal.

Maar ongeacht het resultaat zijn we nu al trots op ze.

De frequentie van schrijven op ons blog neemt wat af. Niet omdat er niets meer gebeurd, want we hebben het nog altijd druk met sporten, uitgaan (Sacha en Bas), en de andere dagelijkse beslommeringen, maar omdat ik niet in herhaling wil vallen.

Op het moment dat ik dit schrijf, valt de eerste sneeuw.

Zouden we dan toch een witte kerst krijgen?

We zijn in ieder geval beter voorbereid dan vorig jaar, want sinds kort zijn we de trotse bezitters van een ware sneeuwfrees.

                                                         Het nieuwe speeltje

  

Verjaardagen

Net als vorig jaar heeft Bas zijn verjaardagsfeestje weer gevierd met zijn gehele klas.

Samen met Erick een vriendje, die ook pas jarig was geweest, hadden we een oud schoolgebouwtje afgehuurd.

De ouders van Erick, Lynette en ik hadden een tacobuffet gemaakt waarvan iedereen heerlijk heeft gegeten.

Daarna konden wij naar huis want een oudere jongen zou de rest van de avond toezicht houden.

Met muziek, voetbal, tafeltennis, en natuurlijk chillen hebben ze zich prima vermaakt.

Om 22.00 uur was het feestje afgelopen, en konden de boy's hun geld gaan tellen.

Langzaam gaan we ons opmaken voor de winter.

Maar niet voordat we afscheid hebben genomen van de herfst met zijn prachtige kleuren.

Ook Sacha had een verjaardag te vieren, en dit keer wel een hele bijzondere.

Ons "kleine" meissie is 16 jaar geworden.

Maandagmorgen vroeg stonden we met zijn allen uit volle borst aan haar bed te zingen.

Floyd was ook vroeg opgestaan en zat keurig te wachten tot we klaar waren en nam toen een snoekduik om naast Sacha in bed te belanden.

Bas had een powerpoint presentatie gemaakt met foto's van de afgelopen 16 jaar.

Erg leuk om weer eens terug te zien.

Wat was en ben je toch een heerlijke dochter, en wat zijn we trots op je.

Maar dat geldt natuurlijk ook voor Bas.

Ook op school werd Sacha toegezongen, en haar vriendinnen hadden taart en muffins meegenomen.

Dinsdagavond zijn we op bezoek geweest bij Signe en Egil. Signe is een collega van Lynette.

Egil had wat woordjes Nederlands geleerd, zodat we bij aankomst vriendelijk werden begroet met "fijn dat jullie zijn gekomen"

We hebben een hele leuke avond gehad, en bij het vertrek spraken we af om dit vaker te doen.

Verder waren er weer kleine nieuwsfeitjes die ik toch wil delen.

Ten eerste zijn de belastingaangiften van het afgelopen jaar weer openbaar gemaakt.

En dat was goed te merken want op radio, tv en in de kranten werd er uitgebreid verslag gedaan over de verdiensten en vermogens van bekende Noren.

Zo ook in Vegårshei.

 

Ik heb er maar een foto van gemaakt, aangezien dit in Nederland ondenkbaar is.

Op deze foto is te zien wie de rijkste personen van Vegårshei zijn met daarbij wat zij het afgelopen jaar hebben verdiend en de hoeveelheid belasting die ze daarover hebben betaald. 

Het 2e opmerkelijke feit is, dat de politiepost van Vegårshei per 1 januari 2015 nu geheel gesloten gaat worden.

Momenteel is de post nog 2 dagen per week bemand door een dienaar van de wet, maar vanaf januari zijn we aangewezen op onze buurgemeente Tvedestrand.

Ik ga er maar vanuit dat dit gebeurt omdat er te weinig werk is.

En dat is dan wel weer een geruststellende gedachte.

Lynette is aan haar eerste echte Noorse boek (495 pag) begonnen.

En dat gaat haar erg gemakkelijk af.

Dus zal de bibliotheek binnenkort zijn openingstijden wel moeten gaan verruimen.

De jacht in Vegårshei

De meiden zijn weer bijgekomen van de reis naar Polen.

En vrijdagmiddag is mijn moeder gearriveerd.

Ze komt voor een lang weekend en voor Bas zijn verjaardag.

We zijn trots dat ze deze reis alleen heeft gemaakt ondanks haar leeftijd van 82 jaar.

Zaterdag hebben we Bas zijn 14e verjaardag gevierd en zijn we naar de dierentuin in Kristiansand geweest.

De dierentuin is vergelijkbaar met Burgerzoo, dus geen kooien waar de dieren in zitten opgesloten.

Zondag hebben we een wandeling gemaakt in "ons" bos, en hebben we oma een rondleiding gegeven door Vegårshei.

Gelukkig was het ook vandaag heerlijk weer, een heel verschil met het vorige bezoek van mijn moeder toen er 2 meter sneeuw lag.

De herfstvakantie is begonnen.

Maandag is mijn moeder na een zeer geslaagd bezoek weer teruggevlogen naar Nederland.

Wij zijn in de loop van de week nog op tur geweest naar de Hovdefjell.

Met alle herfstkleuren was het weer genieten van het uitzicht.

Sacha was donderdagavond uitgenodigd voor een groot kampvuur.

Met een stel meiden van school heeft ze zitten kletsen en worstjes gegrild.

In het weekend is ze nog gaan bowlen in Arendal.

Bas heeft een gezellig avondje gegeven voor zijn vriendjes van school.

Eerst hebben ze eigen gemaakte pizza gegeten, en daarna hebben ze uren zitten spelen op de Xbox en films gekeken.

Volgende week geeft hij zijn verjaardagsfeestje voor zijn klasgenoten.

5 Oktober is jaarlijks de opening van de elandenjacht.

En ook dit jaar waren Bas en ik weer uitgenodigd om mee te gaan.

Om 7.45 stonden John en Filip voor de deur, de jacht kon beginnen.

Bij de eerste loting bleek dat we bij de groep drijvers waren ingedeeld.

De drijvers bestaan hoofdzakelijk uit vrouwen, en kinderen die op lijn het wild dmv geluid richting de jagers drijven.

En het bleek dat we onze taak uitstekend hadden uitgevoerd, want nadat we eerst 3 elanden hadden gezien, viel het eerste schot.

Een van de drie was gedood.

Na de eerste ronde hebben we bij een kampvuur worstjes en elandenburgers gegeten.

De 2e en 3e ronden waren we ingedeeld bij de jagers, maar er werd verder niets meer geschoten.

Nadat de eland vakkundig was gefileerd zijn we huiswaarts gegaan.

Ik begrijp dat jagen altijd discussie zal opleveren.

Maar het is hier al een eeuwenlange traditie, die er tevens voor zorgt dat de populatie in stand blijft.

Zou men niet jagen, komt er een overschot aan elanden en herten die op hun beurt weer het bos vernietigen en tevens een gevaar opleveren voor het verkeer.

Elk jaar wordt er nauwkeurig bepaald hoeveel elanden geschoten mogen worden.

En daar word niet van afgeweken.

Jagen is hier net zo geaccepteerd als vissen is in Nederland.

Polentur

De afgelopen 2 dagen stonden in het teken van onze buren.

Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij onze buurvrouw Turid, om elandensoep te komen eten.

Sacha en Bas helpen haar regelmatig en ze vond het zo fijn als we eens langs kwamen.

Toen ze hoorde dat we nog nooit eland hadden gegeten was dat een mooie gelegenheid om dat bij haar te komen proeven.

We hebben een hele gezellige avond gehad met heerlijke soep en ijs en gebakken flensjes.

Zaterdagmiddag waren we uitgenodigd bij onze andere buren Berta en Jørgen.

Ze werden allebei 70 jaar en gaven een groot feest in het Forsamlingshus.

Alle familie en vrienden waren uitgenodigd, in totaal wel zo'n 100 personen.

Het was een geweldig feest met een heerlijk koud, warm en kake buffet.

Er werden oude herinneringen opgehaald en toneelstukjes opgevoerd.

En dat het op prijs werd gesteld dat we er waren bleek wel uit het feit dat we letterlijk in de bloemen werden gezet omdat we precies die dag 1 jaar in Noorwegen woonden.

Fijn om zulke buren te hebben, ook al wonen ze meer dan 1 kilometer van ons huis.

Zondagmorgen heb ik Lynette en Sacha naar Myra gebracht.

Daar stonden Sacha's klasgenoten met één van hun ouders te wachten op de bus die hun naar Polen zou brengen.

Het reisje voor de 10e klas was begonnen.

Sacha's reisverslag:

Polentur 2014

Vorige week zondag zijn mama en ik samen met mijn klas afgereisd naar Oslo omdat we daar de boot zouden nemen om lekker een weekje naar Polen en Duitsland te gaan! We zijn 7 dagen weg geweest. Van zondag tot zaterdag. Op zondag zijn we om half 9 met de bus naar Oslo gereden. Vanaf daar zouden we de Color Line naar Kiel in Duitsland nemen. In de bus zat de stemming er al goed in en ook op de boot hebben we het heel erg gezellig gehad! We hebben heerlijk gegeten, rond gekeken, en lekker chocolademelk gedronken in een restaurantje. 's Avonds zijn we met een groepje naar een dans en zang voorstelling geweest en daarna was er een disco voor ons en de andere schoolklassen. Om half 12 moesten we in onze hut zijn. De volgende morgen hebben we heerlijk ontbeten. We kwamen om 10 uur aan in Kiel en vanaf daar zouden we een busreis van 10 uur naar Wroclaw in Polen maken. De busreis verliep voorspoedig en eigenlijk ging het ook best snel. We zijn onderweg nog een paar keer gestopt. Om 9 uur 's avonds kwamen we aan in het hotel en we zijn meteen gaan eten. Het eten was goed en we zaten gezellig met zijn allen. Na het eten zijn we nog even gaan zitten in de lobby en daarna naar de kamers. Dinsdag zijn we naar de zoutmijnen in Krakau geweest. Het was een tocht van 2 uur en we zijn 327 meter onder de grond geweest. Het was heel erg mooi. 

   

                  In de zoutmijnen in Krakau

Daarna zijn we afgereisd naar het centrum van Krakau. We kregen daar 4 uur vrije tijd, dus ik ben met Nina en Marta de stad in geweest. We hebben lekker gewinkeld samen en het was erg gezellig! Om 5 uur zijn we weer naar een nieuw hotel gegaan. We zouden daar 2 nachtjes blijven en het lag iets buiten de stad. 's Avonds hadden we eerst lekker gegeten en daarna was er een volksdansgroep. Dat was een leuke ervaring en daarna mochten we zelf ook nog even met ze dansen. Toen dat was afgelopen konden we kiezen of we nog naar Krakau wilden of dat we in het hotel bleven. Een paar meiden en ik hadden gekozen om in het hotel te blijven. 

De volgende dag was de meest indrukwekkende dag van de hele reis. Vandaag zouden we afreizen naar Auschwitz Birkenau en Auschwitz I. 

We hebben gezien hoe de mensen daar leefden en werden gemarteld. Eigenlijk konden we niet beseffen hoe vreselijk het moet zijn geweest. We waren in 2 groepen verdeeld en we kregen een gids mee. We hebben o.a. de 'slaapkamers en badkamers' gezien. Ook hebben we de werkplaatsen en het monument gezien. Bij het monument is er een gedicht voorgelezen, bloemen neergelegd en hebben we 1 minuut stilte gehouden. Ook lagen er stenen met in meer dan 20 talen een waarschuwende tekst. Ook was er een Nederlandse steen. Daar moest ik even slikken. De rondleiding duurde ongeveer 3 uur. Daarna hadden we lunch. Om 1 uur zijn we verder gereden naar Auschwitz I. Daar waren meer 'huizen' en er was een museum met alle persoonlijke eigendommen. Kamers vol met o.a. schoenen, haarborstels, koffers en haar van de vrouwen. 

  

                                     Een vitrine met alleen maar schoenen

Ook dit deel was heel indrukwekkend om te zien en ook hier hebben we een minuut stilte gehouden. Rond 4 uur hebben we gegeten en er kwam een man vertellen die de oorlog heeft meegemaakt. Zijn vader zat in het concentratiekamp. Hij heeft ongeveer 2 uur verteld. Daarna konden we weer kiezen of we naar Krakau wilden of dat we naar het hotel wilden. Deze keer kozen Nina, Marta en ik om de stad nog even in te gaan. We hebben tot 9 uur de tijd gekregen. Rond 8 uur waren we klaar met winkelen en zijn we nog even wat gaan eten in het Hardrock Café. Om half 10 hebben we samen met de ouders een taxi terug naar het hotel genomen, wat ook nog moeilijk was aangezien de taxichauffeur geen Engels kon. Maar uiteindelijk heeft hij ons naar het hotel gereden. 

    

                                         Centrum van Krakau

De volgende dag zijn we verder gereisd naar Berlijn. We hebben ongeveer 7 uur gereden. 's Middags zijn we Berlijn in geweest en laten ze daar nou net een Primark hebben! We hebben nog even lekker gewinkeld en daarna heeft de reisleidster (Marit) een rondleiding gegeven in Berlijn. Daarna zijn we naar het hotel gegaan. We zaten midden in Berlijn. 's Avonds gegeten en daarna zijn we gaan slapen. Vrijdag hebben we nog 2 andere concentratiekampen bezocht: Sachsenhausen en Ravensbruck. Ook hier hebben we veel gezien en gehoord. Marit gaf zelf de rondleiding dus dat was makkelijk te verstaan. In Ravensbruck hebben ze alle nationaliteiten, die in het kamp hebben gezeten, in ijzeren letters op de muur gehangen. Het was eigenlijk de bedoeling dat we bloemen bij Noorwegen zouden neerleggen, maar aangezien er net een andere groep voor ons was geweest hadden we besloten om de bloemen op het water neer te leggen. Maar mama en ik wilden heel graag een bloem bij Nederland neerleggen, dus hebben wij 2 bloemen gekregen. Ook hier is een gedicht voorgelezen en een minuut stilte gehouden. Daarna zijn we verder gereisd naar de boot. We zouden daar 1 nachtje slapen. De volgende dag zouden we eigenlijk alleen maar in de bus zitten, en we zouden nog 1 boot nemen van Zweden naar Noorwegen. Zaterdag waren we om 6 uur weer in Vegårshei. Het was een onvergetelijke reis!

Lynette's belevenis:

Afgelopen week ben ik met Sacha, haar klas en ouders naar Polen geweest.
Het was een reis die heel veel kinderen van 15 jaar in Noorwegen maken.
We waren met een reisorganisatie die Aktive Fredsreiser, Travel for Peace heet.
Zij willen jongeren laten zien wat er in de Tweede Wereldoorlog is gebeurd.
Praten ook over de mensenrechten.
Het was een indrukwekkende maar ook heel gezellige reis.
We hebben verschillende concentratiekampen bezocht en daar werd ik wel even stil van.
Het er zijn is toch heel iets anders als er over horen, lezen of een film ervan zien.
Je ervan bewust worden dat vrijheid niet altijd zo vanzelfsprekend is.
Voor de kinderen was het een leerzame reis maar zeker ook voor de volwassenen.
Eigenlijk zou iedereen het in zijn leven een keer gezien moeten hebben.
Bovenal heb ik het heel gezellig met de ouders gehad. Weer veel nieuwe mensen leren kennen.
Krakau en Berlijn bezocht, wat erg leuk was.
Al met al een onvergetelijke reis.
Olaf gaat volgend jaar met Bas mee op deze reis. Mooi dat we onze ervaringen dan kunnen delen.

We wonen 1 jaar in Noorwegen

Nu we een jaar in Noorwegen wonen heb ik een samenvatting gemaakt van alle verhalen van de afgelopen periode.

Verder hebben Sacha, Bas en Lynette hun ervaring van het afgelopen jaar opgeschreven.

Het begin  (juli 2013)

Na 7 jaar achtereen op vakantie te zijn geweest in Noorwegen hebben we ruim een jaar geleden {2012} besloten om te emigreren.
Wij zijn Olaf {49} Lynette {51} Sacha {14} en Bas {12} Hoonhout. 

Lynette is als oncologisch verpleegkundige werkzaam in het Waterlandziekenhuis in Purmerend.
Sacha en Bas zitten allebei op de havo.
En ik heb een lange tijd gewerkt voor een verzekeringsbedrijf.

Eerst zijn we op bezoek geweest in Tynset en Røros.

Daar hebben we met diverse mensen en instanties gesproken.

Omdat in de Fjellregionen de kans op werk op dat moment niet zo groot was hebben we ons ook op andere regio's gericht.
Onze interesse ging uit naar het zuiden.
Met zijn rotsachtige kust, eilandjes, bossen, meren en pittoreske dorpjes met witte huisjes.

We zijn daarop de belevenissen van een gezin in Vegårshei gaan volgen.
Naarmate we verder in hun belevenissen kwamen hoe enthousiaster wij werden.
Hierdoor ook maar eens kijken of er vacatures waren in deze regio.
En die waren er.
In Vegårshei hadden ze behoefte aan een verpleegkundige in de thuiszorg.
Daarop heeft Lynette in het Noors haar cv en sollicitatiebrief gemaakt en verstuurd.
De volgende dag werden we gebeld uit Vegårshei, ze hadden de sollicitatiebrief en cv ontvangen en waren erg onder de indruk.
Lynette heeft het gesprek grotendeels in het Noors gevoerd en er werd afgesproken dat het eind van de week nog een telefonisch interview zou plaats vinden.
Het interview van meer dan een 1/2 uur was volledig in het Noors en het ging Lynette zeer goed af.
Afgesproken werd dat na het weekeind er een beslissing zou worden genomen.
Maandag bericht uit Vegårshei, of ze contact mochten opnemen met Lynette's referentie.
Ook dat was naar tevredenheid verlopen.
Lynette had de baan.
De functie houdt in dat ze als verpleegkundige patiënten thuis gaat bezoeken en verzorgen.

Nu Lynette een baan heeft moeten we ook op zoek naar woonruimte en willen we de omgeving verkennen.
We hebben natuurlijk Vegårshei alleen via internet "leren kennen".

Tijdens onze vele vakanties in Noorwegen zijn we in de buurt van Vegårshei geweest maar niet in het plaatsje zelf.
Daarom een bezoek gepland en afspraken gemaakt met "onze" Nederlandse contactpersoon die bij de gemeente werkzaam is.

Omdat Lynette geen vrij kon krijgen en Sacha nog naar school moest ben ik samen met Bas op het vliegtuig gestapt.

Vanaf Schiphol waren we binnen 1 uur en 20 minuten op de luchthaven van Sandefjord.
Een auto gehuurd en op weg naar Vegårshei.

Tijdens dit bezoek hebben we gesproken met Lynette's nieuwe baas, de burgemeester en hebben we een geweldig huis gevonden waar we voorlopig willen gaan wonen.

Bij terugkomst hebben we besloten om op vrijdag 13-september 2013 ons definitief in Noorwegen te vestigen.

Daarop de stap genomen om ons huis in de verkoop te zetten.

12 september 2013 vroeg in de ochtend trokken we voor de laatste keer de deur van ons huis aan de Graanstraat achter ons dicht.

Het avontuur was begonnen.

In de eerste maand hebben we alles zelf geregeld .

We hebben een geweldig huis, een registratiebewijs, een fødselnummer, zijn voor ziektekosten verzekerd, rijden in een Noorse auto, zijn in het bezit van vijf  Noorse telefoonnummers, hebben sinds vrijdag internet in ons huis, krijgen kinderbijslag , kinderen zitten op een Noorse school en op voetballen, we hebben beiden een Noorse bankrekening maar bovenal zijn we alle vier erg gelukkig dat we deze stap hebben genomen.
Wat betreft het huis daar zijn we geweldig bij geholpen door Chantal.

De eerste schooldag was voor Sacha en Bas zeer goed verlopen.

Ze kwamen daardoor ook opgewekt thuis en vertelden dat ze door de overige klasgenoten prima waren opgevangen.

Sacha wordt geholpen door een meisje dat Helena heet.

Zij vertaalt het naar het Engels als Sacha iets niet begrijpt.

Bas brabbelt af en toe wat Noors met de andere kinderen, en ook bij hem gaan ze over op Engels als iets niet duidelijk is.

Op school gaat het er zeer relaxt aan toe.

Dit in vergelijking met Nederland.

Zo hebben ze 45 minuten les, gevolgd door 5 à 10 min. pauze.

Daarnaast hebben ze nog een lange pauze van 40 min.

Iedereen heeft een splinternieuwe Dell computer die alleen door hun zelf mag worden gebruikt.

De eerste les begint altijd om 9.00 uur en de dag  eindigt om 14.30.

Huiswerk gaat dmv een weekplanning en als je het niet klaar hebt mag je het ook de volgende week inleveren.

Op maandag krijgen de kinderen geen toetsen zodat ze niet in het weekend hoeven te leren.

Elke dag staat er in de klas een mandje met vers fruit en melk.

Iedere leerling mag daar uit pakken en het is gratis.

De kinderen blijven in hun eigen klas en de leraren rouleren.

Als de leraar binnenkomt dienen de leerlingen te gaan staan.

Maar ze mogen ze wel bij hun voornaam aanspreken.

Leraren geven meerdere vakken zodat de wiskunde leraar ook de gymles kan geven.

Bij sommige vakken wordt de klas in tweeën gedeeld zodat er in kleinere groepjes les wordt gegeven.

Verder gaan ze met gym vaak naar buiten om bv te gaan hardlopen in het bos.

Onze eerste winter in Noorwegen was er een van uitersten.

De sneeuw kwam extreem laat maar toen het eenmaal was begonnen, was er geen houden meer aan.

Op een gegeven moment lag de sneeuw wel 2 meter hoog.

Maar ondanks de kleine ongemakken hebben we er erg van genoten.

De kids hebben leren skiën, en Lynette en ik zijn geregeld wezen langlaufen.

5 December betekent suprises en zwarte pieten op het dak.

Wij kregen onze eigen verrassing.

De stroom viel uit en er viel een boom op het dak!

Kerst 2013

Ook hebben Bas en ik afgelopen jaar samen een kerstboom uitgezocht.

Wel gek om het bos in te gaan, een boom uit te zoeken, deze om te zagen en vervolgens mee te nemen.

De buren hadden ook een boom uitgezocht en deze voorzien van een rood lint.

Hiermee is duidelijk dat de betreffende boom al een bestemming heeft.

Op school hadden Sacha en Bas een kerstbal.

Gebruikelijk is dat iedereen keurig gekleed komt en dat betekent de dames in een jurk en de mannen in een pak.

Ze hebben er erg van genoten.

2014

2 Januari 2014 ga ik voor het eerst weer naar school, en dat na ruim 31 jaar.

Ik zal 3 dagen per week, 6 uur per dag Noorse les gaan volgen in Risør.

Tevens zal er een soort inburgeringscursus worden gegeven.

Ik ben benieuwd wat me te wachten staat.

{Het begin was wel even moeilijk maar inmiddels ben ik aan het 2e deel begonnen en heb er nog steeds plezier in}.

Dat we al snel bekend raakten in Vegårshei, en vooral Lynette, werd alleen maar versterkt door het stukje in de krant waarin ze verteld over haar werk in de thuiszorg.

Huis in Nederland is verkocht

Deze week gaan we met z'n vieren naar Nederland voor de overdracht van ons huis aldaar.

Sacha en Bas gaan mee, want die willen graag het huis nog een keer zien.

We zijn dus druk met spullen pakken en het opzoeken van de benodigde papieren.

Donderdagmiddag vliegen we vanaf Sandefjord naar Amsterdam.

Vrijdag is de overdracht.

50 jaar oud

Het is zover.

Ik heb vandaag de respectabele leeftijd van 50 jaar bereikt.

Vanochtend ben ik door Sacha en Bas verrast met een mooie powerpoint presentatie.

Allemaal leuke foto's met daaronder het liedje Proosten van Guus Meeuwis.

Echt heel mooi gemaakt.

Met koffie op bed van Lynette kon deze dag niet meer stuk.

Einde middag zijn Nanna, John en Filip nog op bezoek geweest, kortom een geweldige dag.

Floyd

Deze week was het dan zo ver.

Na 8 weken wachten konden we Floyd, onze hondje ophalen.

Het was voor Sacha en Bas nog een lange dag want voor we naar Arendal konden vertrekken moest Lynette eerst nog werken.

Maar om half drie was ze klaar en gingen we er op aan.

Het was een bijzondere ervaring toen we wegreden met Floyd in een mandje op de achterbank tussen Sacha en Bas in.

Wie had dat een jaar geleden gedacht, wij met een hond.

We hadden in Nederland geen enkel dier, zelfs geen goudvis.

Grunnlovsdag

Vandaag is het 17 Mei (Grunnlovsdag), de nationale feestdag van Noorwegen.

Op deze dag vieren de Noren dat in 1814 in Eidsvoll de grondwet werd getekend.

En juist dit jaar is dit precies 200 jaar geleden.

Noren zijn enorm trots op hun land en dat laten ze blijken ook. Overal hangt de vlag uit en gaat men gekleed in traditionele kledij.

Deze kledij, bunad genaamd, word meestal gedragen bij speciale gelegenheden zoals bruiloften en doopfeesten, maar vooral op 17 Mei.

Ook het koningshuis is regelmatig in bunad te bewonderen.

De bunad wordt met de hand gemaakt en versierd met zilveren sieraden.

     

                                Sacha met haar vriendinnen in bunad

Op 17 mei heeft iedere stad of dorp een optocht waaraan de gehele gemeenschap deelneemt.

Met vlaggen, een fanfare en het zingen van het volkslied laten ze hun trots voor het land blijken.

Verder is het echt een feest voor de kinderen.

Met veel eten en drinken en spelletje die ze kunnen doen.

Voor de volwassen is het een samenkomen met familie en vrienden.

Afscheidsfeest van de 10e klas.

Alle ouders waren uitgenodigd voor wat later bleek een geweldige gezellige avond.

Zoals de traditie voorschrijft zijn de leerlingen keurig gekleed.

De jongens kwamen in pak en de meisjes in hun bunad.

   

             Sacha met haar vriendin Helena

Er was een heerlijk buffet en er werd gespeecht.

Elke leerling werd even benoemd en zijn of haar bijzonderheden werden uitgelicht.

Sacha was de klassens herlige, wat zoveel betekent als "klassen lieveling".

Wat heeft ze dat toch fantastisch gedaan, om in zo'n korte tijd zo'n indruk achter te laten.

Om 21.00 uur moesten de ouders vertrekken en zijn de leerlingen (zonder leraren of ander toezicht) verder gaan feesten.

 

                                               

Vakantie in eigen land

In het begin van de vakantie hebben we onze eigen boot gekocht.

Hieronder onze eerste ervaring:

Het was zo'n 23 graden maar toch was het op het water erg rustig.

Na een uurtje hebben we de boot aangelegd op een strandje waar we helemaal alleen hebben genoten van de rust en de zon.

Het was een paradijselijke ervaring.

Dit gaan we zeker vaker doen.

 

Toen ook Lynette vrij was zijn we naar Rjukan en de Gaustatoppen geweest.

Ook hier hebben we weer genoten van de schoonheid die Noorwegen te bieden heeft.

We kijken terug op een geweldig jaar.

En hebben dit met zijn vieren toch maar mooi geflikt.

Apetrots zijn wij als ouders op Sacha en Bas, die zich echt geweldig open hebben opengesteld voor alle veranderingen.

En zich gelukkig en thuis voelen in hun nieuwe land.

Verder hebben we ook niet te klagen gehad over belangstelling want de volgende familie en vrienden hebben de moeite genomen om ons te bezoeken: opa Nooij, oma Elly, Fokke, Julia (2x), Greet, Marijke, Jos, Tessa, Wendy, Jacco, Marcel, Daphne, Chris, Ilonka, Dennis, Jeroen, Huub, Cynthia, en Isabeau.

Allemaal bedankt, en als jullie nog eens willen komen, jullie zijn altijd welkom.

Geschreven door Lynette

Één jaar in Noorwegen! En wat is het snel gegaan.
We zijn hier gekomen en mee gaan draaien in de gemeenschap zonder enige moeite.
Daar verbazen we ons zelf wel eens over.
Maar we wonen dan ook wel in een kleine, sociale gemeenschap.
Een land met seizoenen, wat echt fantastisch is.
We hebben leren langlaufen en het rijden met sneeuw is mij goed afgegaan. We gaan geregeld erop uit voor een mooie wandeling. Want die kan je hier genoeg maken.
Ik doe mee aan allerlei sportieve activiteiten en heb daardoor veel mensen leren kennen.
Ik heb een hele leuke baan in de thuiszorg. Heb nooit geweten dat het zo leuk was.
Boeiend, omdat je op alles alert moet zijn, vooral bij oudere mensen.
Uitdagend, omdat er heel veel te leren valt op allerlei gebied. Ik ga binnenkort naar een aantal bijscholingsdagen. Daar kijk ik naar uit!
Begeleid nu een verpleegkundige student. Ook leerzaam voor mij omdat het nu in het Noors gaat.
Ik heb leuke contacten met de patiënten, waarvan een aantal heel bijzonder.
En ook hier heb ik weer hele leuke collega's.
Ik hoor er echt bij.
We hebben genoten van al het bezoek dat is geweest. Maar dat mijn vader, 89 jaar, en mijn schoonmoeder, 82 jaar, en haar vriend, zijn geweest was wel heel bijzonder.
De plek waar we nu wonen is heerlijk, in het bos, aan het meer. 
Dan zien we eens een eland, een hert, een haas! Een das of een vos. Tja, wat wil je nog meer!
We hebben het er weleens over of we iets missen uit Nederland.
Dan komen we op het kroketje, even langs de Chinees, of even een bakkie koffie halen.
We hebben gewoon een heerlijk leven hier en zijn heel blij dat we de grote stap om te emigreren hebben gezet.

Geschreven door Sacha 

Mijn eerste jaar in Noorwegen,

Mijn eerste jaar in Noorwegen was het meest bijzondere en ook het spannendste jaar van m'n leven tot nu toe. Het was een heel speciaal jaar met eigenlijk alleen maar hoogtepunten. De leukste dingen die ik heb meegemaakt dit jaar waren: de eerste schooldag, het kerstfeest, al het bezoek dat we hebben gehad, het skiseizoen, het afsluitingsfeest van de 10de klas, en natuurljk de zomervakantie. Er waren nog veel meer hoogtepunten. Ik vond vooral de winter heel erg leuk om mee te maken! Ook de manier waarop er hier kerst wordt gevierd is heel erg leuk. Ik heb nog geen moment heimwee gehad naar Nederland, maar dat gaat ook niet als je zulke leuke dingen meemaakt het hele jaar door! Ook was ik al snel gewend aan de school, het huis en de omgeving. We hebben ook prachtige seizoen gehad het afgelopen jaar! Ook de taal was heel leuk om te leren. Ik kan nu de radio, tv en musicals goed volgen, en het spreken met mensen gaat ook vloeiend. Ik hoop dat het aankomend jaar net zo leuk wordt als dit jaar!

Geschreven door Bas

Een jaar in Noorwegen.

13 september wonen wij alweer 1 jaar in ons mooie landje.
In 1 jaar hebben we veel meegemaakt.
Veel bezoek, feestjes, sportactiviteiten en nog meer.
Ik weet nog wel dat ik vorig jaar in de klas kwam en ik nog geen woord Noors sprak.
Toen we nog geen 2 weken in Noorwegen woonden was ik al jarig.
Ik vierde mijn feestje een maand later met Stian, een jongen uit mijn klas.
We gingen kleiduivenschieten.
Een bijzondere ervaring.
Toen kwam eerst een voetbalseizoen en daar werden we uiteindelijk 3e.
Toen de winter begon hebben we voor het eerst op ski's gestaan.
Een nieuwe ervaring en wij hoeven  dus nooit meer op wintersport.
In de winter heb ik veel geskied en daar genoot ik erg van.
Maar de voetbal gaat hier ook gewoon door, maar dan in de sporthallen.
Na de winter werd het eigenlijk in één keer prachtig weer.
In de zomer hebben we veel gezwommen en feestjes gehad.
Het water hier op Flaten was 30 graden, dus daar hebben we van genoten.
We zijn  ook nog heerlijk een weekje op vakantie geweest.
Dat was erg leuk, maar we waren wel weer blij om naar huis te gaan.
Nu is de school weer begonnen en dat vind ik ook weer leuk.
Zo is het jaar in omgevlogen.
En er zullen vast nog meer leuke jaren volgen!